دلدادگی آخرین قطعه مسیر زندگی است

زیرا آدمی چشم خود را می بندد

و خود را به خودی دیگر می سپارد

خودی که جای خدا را گرفته است

خودی که معشوق نام دارد

دلمان را اشغال کرده است

فکرمان را ربوده است

ذهنمان را به اسارت خویش گرفته است

اما این اسارت می تواند پایانی شیرین یا تلخ داشته باشد

پایان تلخ آن وقتی است که سراب بودن این عشق را زمانی بفهمیم که دیگر فرصتی برای جبران نداریم

و شیرینی این پایان هنگامی است که هنوز فرصت جبران آن را داریم

آخرین دلدادگی را باید با توبه از دل بیرون کنیم

دل پایگاه خداست

به غیر خدا آن را نسپاریم